ვერ შევამჩნიე,
დღე ღამეში როგორ გაზავდა...
ანდა ფოთლებმა
ხის ტოტები როდის დატოვეს,
ეს მერამდენედ...
ცხოვრებასთან ისევ დავზავდი
და სიცოცხლესაც ისე ვიხდი,
როგორც ბატონებს...
შენ კი, რომელიც
ტექსტში ხარ და სიტყვამ დაგაბა,
სულ შენი ჯავრი
რად დამყვება ყოველ ცისმარე,
წიგნიდან როცა გამოვედი,
სიტყვის დარაბა
გამოვხსენი და...
შენც იმ გზებით გამოიპარე!
No comments:
Post a Comment