Tuesday, September 10, 2019

ნუ ხუჭავ თვალებს! /ნინო ალადაშვილი/


ნუ ხუჭავ თვალებს!
მიყურე და დამიმახსოვრე!
დაიმახსოვრე ყველა კოცნა,
ყველა სუნთქვა,
ყველა შეხება,
მომლოდინე შენს სხეულზე
ამოზრდილი,
სიხარულით მოზეიმე
ჩემი სხეული.
უყურე, როგორ იმეორებს
შენი ხელები
ჩემი ტანის ყოველ ფორმას,
ყოველ ხაზს და
მთლიან სილუეტს.
მინდა ხედავდე,
როგორ ენთება ჩემი კანი
შენ შეხებაზე
და მთვარის შუქზე
ლოტოსივით
თეთრად ელვარებს.
მინდა ხედავდე,
როგორ ხარობს ჩემი სული
შენთან ყოფნით.
ჩემს ყოველ კვნესა-ამოსუნთქვას
თან მოჰყვება
პირველყოფილ
ვნების სიმძაფრე.
მინდა ხედავდე,
სად ერთდება
ჩვენი სხეულის მდინარეები:
ბაგეებიდან დაწყებული სათავეები
ერთმანეთს ერწყმის.
ჩემი თმებიდან წამოსული ნაკადულები
შენს ყელს აწყდება.
ჩემი ხელები შენს მხრებს ერთვის,
შენი ხელები ჩემს მკერდს ერთვება.
იკვეთებიან აჩქარებულნი შუაწელში
და დიდდებიან.
მერე ორივე მიექანება
ფეხებთან ერთად,
ფესვებივით,
სადღაც ქვემოთ,
უსასრულო სასრულობაში.
ნუ ხუჭავ თვალებს!
მინდა მხედავდე,
და გესმოდეს,
და გჯეროდეს -
მე შემიძლია გადმოგისხა ჩემი სიცოცხლე.....
ჩვენი ცხოვრების მდინარეებმა
რომ იდინონ
დაუსრულებლად!...
/ნინო ალადაშვილი/
10
აგვისტო, 2019 .


Sunday, July 7, 2019

ისევ ის გზა და ცაც ისევ ისა... **ტარიელ ხარხელაური**

ისევ ის გზა და ცაც ისევ ისა...
და გვირილების ველი მყივარი,
ამომეშალა ყაყაჩო ნისლად
და გაუმხილა გულს სატკივარი.
შემოღმუოდა ბნელ ხეებს ქარი,
ჭალაში დადის ნისლი ეული...
გადმოვდექ სერზე უიღბლო მგზავრი
შენგან,
ყველასგან ზურგშექცეული
და კვლავ წვიმიანს ვითვლი საფლავებს,
თუმცა ვარსკვლავებს შუბლით ვეხები...
ბარბაცით მივდევ ღამეს ნამთვრალევს
და მიმაცილებს სუნთქვა ვერხვების.
შენ იქა სდგახარ,
სადაც ლანდები
და ზეციური ხმები იძვრიან,
მივალ, იქ მივალ, შეგიყვარდები,
შეგიყვარდები, ჩემო ნიბლია;
ნუ მომწერ ახლა,
ნურაფერს მომწერ,
გემუდარები, იყავ სულგრძელი,
ნუ დამაყვედრებ იმ ლამაზ ქორწილს,
დადუმდი მზეო და გაუძელი...
დადუმდი,
თუნდაც მიიქცე ფერფლად,
ცეცხლმა დაგწვას და ჩამოგაშავოს,
რასაც დღეს ჰფიქრობ,
რაც უნდა გეთქვა,
მერე სთქვი, ჩემი ციხის ნაშალო.
მერე...
მე როცა აღარ ვიქნები,
სიმძიმე ცრემლის თვალს
შეგიშფოთებს.
გაედევნები ცხელი ფიქრებით,
შენს ბაღთან ქარით
წამოშლილ ფოთლებს.
ისევ მწყურიხარ ჟამისგან ნაგვემს,
თუმც სივრცე მიწოვს უამინდობას...
კლდედ იქეც, სალ კლდედ,
გაქვავდი, ბაგევ,
ვიდრე ამოგცდეს სიტყვა
"მშვიდობით..."
ტარიელ ხარხელაური