ასეთ ამინდებში ***ნუციკო დეკანოზიშვილი***

ასეთ ამინდებში (როცა შემოდგომა
წვება ფარდაგებად) მხიბლავს აზრთაწყობა,
რომ უნდა ვაბრალო ნაღველი ამინდებს
და ლოიალური სექტემბრის განწყობა
შიშების სამიზნედ
გავხადო...
ჩავიცვა ქურთუკი (თუმცა, ჯერ არ ცივა),
ჩავიწყო ხელები აბსურდის ჯიბეში
და ასე დაცული სიმშვიდის გრაცია
კოლბებით დავაწყო თაროზე-

-სინჯებში...
ასეთ ამინდებში (თუმცა, ჯერ არ ცივა)
მიჩნდება მიზეზი ოთახის გარდაქმნის
გარემოს ფანტომად...ვზივარ და განწყობას
ამინდებს ვაბრალებ...
ქარები ბარბაცით
(მთვრალი კაცებივით)
მიმტვრევენ დარაბებს...
ალიბი გავრანდე-
-მჭირს მელანქოლია
უწამლო რეცეპტით...
დამშვიდდით, ქარებო!-
-გიკვეთავთ ფოთლებს შე-
-მოდგომის... დამხურეთ...
რეპეტე!
ტაშს ვუკრავ მინასთან-
-წვიმებმა მოაწყვეს
წვეთის სიმფონია
აივნის რიკულზე
და ჩემი ოთახი
კლდის თავშესაფარი
მგონია...
მერე, დეკემბერი
ზამთრის აგონიას
დამმართებს-
თოვლიან ქუჩებში
ღიმილით
სულს რომ ძლივს
დავათრევ...
ასეთ ამინდებში ვწერ-
-უამინდობის ალიბი
გავრანდე...

შენა ხარ ჟანგბადი... ***ცირა ბარბაქაძე***

შენა ხარ ჟანგბადი

და ყოველწამს ჩემს ფილტვებში მოგზაურობ,

შენა ხარ მოგზაური,

შენ გიყვარს დაბრუნება...

გამუდმებულად გადიხარ-ბრუნდები,

როგორც ჟანგბადი ჩემს ფილტვებში.

ვერ დავხატე შენი სახე _

ვერ გაქციე ქრისტედ (ჯვარცმისგან გიცავ),

მით უფრო, _  კერპად (არ მინდა, დაგამსხვრიონ),

არა ხარ ავთანდილ-ტარიელი და

და არ ცხოვრობ დაწერილ წიგნებში...

არ ვქმნი შენგან ზღაპარს: იყო და არა იყო რა...

არ ვეძებ სიბრძნეებს... (შენთან ყველაზე სულელი ვარ),

მუზის სამოსიც ვერ მოგარგე (ძალიან ცალმხრივები არიან მუზები),

ვერ გქმნი...

შენ, უბრალოდ, ხარ ჟანგბადი ჩემს ფილტვებში

და როცა ჩაგისუნთქავ,

მინდა, მზის სხივებს ვეთამაშო...

25.08.2012

ჩემი ანარეკლი **Lino Ni**

ჩემი ანარეკლი მიჩვევას მორგებული..
დეტალებს აგროვებს ბაცი ხასიათი..
სიყვარულს გადაჩვეულა შეხების უფლება..
სისხლში დადებითი უხრწნელი რამ არის..
ჩემი მე სარეცხივით გაფინეს გაოცება..
იმედი მერამდენედ გახუნდა რეალობით..
დარჩენილს უსისხლოდ მაჩუქეს ბედისწერა..
ჩემი სამშობლოა უსიტყვოდ ავყევი..
გაზაფხულისფერი გრძნობები ვაჯირითე..
ცისარტყელასაც ხომ წვიმად მოვეფერე ..
განთიადის წინ დრო მორჩა თვლემას..
და ნაგრძნობი გულის ფეთქვა, სხივებს დავაწიე..
გაჩირაღდნებულა ციცაბო ზე გრძნობები..
ქვემოთ უხერხულად ბნელში ჭორაობენ..
ვისაც შეუძლია აკრიფოს ნიჭები..
ზღვა რომ ჭრელ კენჭებად არჩევს და აგროვებს..
მერე თვალის გუგა, დახრილი ჰორიზონტი..
მზე გთხოვ გამისწორე მზერა ამერია..
იცი რამდენია დიდების მსურველი..
პატარებს გემრიელად ოცნებაც დალევიათ..
ყველა მოჩანჩალე დროს ჩამოკიდებული..
ნაპირზე გარიყულნი სირცხვილით შავდებიან..
მოკლე კაბიანი თამამი სურვილი ..
მინდვრად ყაყაჩოთა ცეცხლი ამჩნევია ..
მაინც ძლიერია მზერა არწივების..
მყინვარებს მოსდებია ცოდვებით გათბობა..
იისფერ ღრუბელ ღრუბელ ზეცას მადლი მოსდის..
ხელები გაწვდენილა მემკვიდრის უფლებად..
ვერხვები ისე გახმნენ აღარ დამელოდნენ..
ვენახი ბუჩქნარივით ეკლებით ამაყობს..
სუფთა ჰაერზე წინაპრებს ცრემლი სდით..
გადაჭრილ კუნძად ქცეულ კაკლებს რომ არ ახმობს.
ეპოქას ტკივილებით უყვარს მოგონება..
შედევრებს ინახავენ უზნეო ცხრაკლიტულში..
სადილი დამშეულა მოჰგავს მოჩვენებას..
მიზეზ მიზეზებით დროს ართობს სურვილი..
ისე მივეჩვიე ისევ მერამდენედ..
ანარეკლს გაუჩერდა ღიმილში აცაბაცა..
თვალებში სიბრალული, ვიგრძენი მამხილეს..
სუსტებს ეშინიათ ძლიერის დასანახად..
რაღა დამრჩენია, როგორ დაგიმალო..
სხვებად დავაცალე აზრებს გულწრფელობა..
სამყაროს უზრდელობა უზნეოდ გარინდული..
არასდროს არ შეიცვლის დრო-ჟამი ბუნებას..
შური საფუარად ედება ბოროტებას..
რაც უფრო ახლო არის ძნელია რომ არ აყვე..
ჩემი ანარეკლი მიყურებს ჩვეულად..
ზრუნვა მოჰკლებია ღრმა რწმენის ლამპარებს..
სად არის ჩემი გული, სად არის არ ნახული..
სად არის იმედები ბემბაზე დამსხვრეული..
ჩემი ანარეკლის გულის ხმაურია..
ფორმულა გამოთვლილი გენი დამშეული..
მოყვასის სიყვარული მუცელს შელეულა..
ორ გროშზე გაყიდული მატყლს წეწავს ლერწამი..
შიმშილს დაუკარგავს სიმაძღრის ირონია..
ბოთლებს აბარებს კმაყოფას დუმილი ..
ჭრელი ფერებია არა კონკრეტული..
თეთრში შავი არის, თუ შავში თეთრია..
შეძლება დაჰკარგვია უძველეს გამოკვლევებს..
ბოროტი ეშმაკია, სიკეთე ღმერთია..
გული ვეღარ მიტევს სიცოცხლე მოწყურებულს..
სიბრიყვე ნარდში იგებს, სიბრძნეს ჩალის ფასად ..
აქლემს ნემსის ყუწში ვინც აძვრენს ბოლომდე..
უსამართლობაზე თვალს ვეღარ დახუჭავს..
ცას ვერ გადახურავ მხოლოდ პირობებით..
გაკვალულ ბილიკებზე წაქცეულ ნეფეხურებს..
შეძლება იბვრძვის რომ შეძლოს წამოდგომა..
ძალიან შესცივნიათ კარები დახურეთ..
თორემ იპარება ჩემი წარმოსახვა..
კოვზით ზღვას თუ სცლიან ამას რას უზავენ..
გაღმა ბილიკ-ბილიკ სულ სისხლად გატანილა..
შიგნით მუცელადღებულს სიკვდილით ათრობენ..
დედები ზედმეტობენ სიცოცხლის უფლებას..
სიკვდილს ყიდულობენ უმანკო სულებისთვის..
მამებს გაუფუჭდათ უფულო გუნება..
უსიყვარულო ბზარებზე დავეცით..
ჰო და რატომ მიკვირს ჩემი ანარეკლი..
მიყურებს ირონიით მიკითხავს განკითხვას..
ჩაკეტეთ კარებები, დაკიდეთ სარკეები..
დარეკეთ ზარები ჯვრებთან და გულებთან ...