Thursday, September 8, 2016

ეჭვი <<< მანანა ფრუიძე >>>



მზემოკიდებულ ჭვავის ყანას გაექცა გველი 
ადევნებოდა ოქროსფერი უმხურვალესი, 
ცახცახებს ვნება უმაძღარი,ცეცხლივით მწველი 
და სურვილს გიკლავს სათივეზე ქალის ალერსი.

გაშიშვლებულა სიყვარული სიშიშვლით ურცხვის,
ქათქათებს მკერდი და მკათათვის ზიზღით ვინთები,
ამომაკვნესებს ღაწვდახოკილს სიმლაშე კურცხლის,
ეჭვიან მზერას დაფარავენ სველი თითები

და... გარინდება ჩააკვდება სხეულს ხელებში,
და... ბინდისფერად მინავლული - უღვთო ღალატით,
ვიხეტიალებ გაფითრებულ,ჩამქრალ ფერებში,
ვით განთიადის მომლოდინე ბედის ჯალათი. 

Tuesday, September 6, 2016

ს ა შ ე მ ო დ გ ო მ ო გ ა ნ წ ყ ო ბ ი ლ ე ბ ა <<< ცირა ბარბაქაძე >>>

უნდა წამოვკრიფო
სულის ნაწილები,
ვიდრე ეს ქარები
ღრუბლებს წამოშლიან,
ვიდრე თოვლი მოვა,
ვიდრე გაწვიმდება...
ვიდრე შემოდგომა
მზისფერ სამოსშია...

მერე მოგიყვები
ამ დღეს დაწვრილებით _
რაზე იცინოდა
მთვარე დავერცხლილი,
ფოთლებს მივუყვები...
ვიდრე გაწვიმდება,
უნდა წამოვკრიფო
სული სარეცხივით.

ახლა უშენობაც
შენი ნაწილია...
უფრო ნამდვილი და
უფრო შორეული...
მაინც უშენობით
დაღლილ_დაცლილი ვარ,
ქუჩას მივუყვები
წვიმამორეული...

Friday, July 15, 2016

არ კმარა უბრალოდ რომ მითხრა: მიყვარხარ...<<< ცირა ბარბაქაძე >>>


* * *
არ კმარა უბრალოდ რომ მითხრა: მიყვარხარ...
გახადე სიტყვები სიტყვებზე ტევადი...
არ მყოფნის 3D... 4D... 5D…
მინდა სიყვარული ყველაფრის ჯერადი…

გახადე ამ სიტყვებს ფარჩა და ატლასი,
შეაბი გიშერი, - არავინ გათვალოს...
შიგნიდან ერთი ხარ, გარედან - ათასი...
მე მინდა, სულ ყველა რომ ჩემში დავთვალო...

ც.ბ. 14.07.2016

Thursday, July 14, 2016

სუსტია ყველა... <<< ცირა ბარბაქაძე >>>

სუსტია ყველა:
ვინც სიყვარული
გამოკეტა საკუთარ თავში,
მთელი ცხოვრება
ვინც სიზიფეს ლოდი აგორა,
ვინც ისე დაჭკნა,
ვერ მოასწრო ყვავილად გაშლა,
ვინც სიყვარული
მთელ სამყაროს ვერ გააგონა...
სუსტია ყველა....
სიყვარული ვინც ვერ ჩატვირთა
სულში და
ზღვები ვინც აქცია მღვრიე აუზად...
და ვისმა გულმაც
ვერ გაუძლო ასეთ დატვირთვას -
ადგა და შიშით
სიყვარული დააპაუზა....
სუსტია ყველა...
ც.ბ. 14.07.2016

Friday, July 8, 2016

*** გიორგი ზანგური ***

***

დღეს შენნაირი ნაზი ვარ,
მსურს ყვავილების კრეფა,
ხვალ ყვირილი და ბრაზი ვარ,
ხვალ გაღიმება ქრება.
მაქვს შენი ფერის აურა,
თან ცისარტყელა ერთი,
ორივეს გვიყვარს ხმაური,
გვწამს ერთნაირად ღმერთი.
მე შენნაირი ყელი მაქვს,
შენ ჩემნაირი სუნი.
ჩვენ მთვარე გვიყვარს თხელი და
გვაქვს ერთნაირი წუნი,
ცა ლურჯი გვიყვარს უაზროდ,
ზედ მოწითალო ხალი.
ზღვაც გავიყავით შუაზე
ვით საფირონის თვალი.
თუ გავიცინებ შენიდან,
თუ ავტირდები - შენგან.
ვინც ვარსკვლავებში შევიდა
ის მეოცნებედ შედგა.
ვინც ჩამოვარდა იქიდან,
ვინც უსურვილოდ დარჩა,
მან სევდიანად იკითხა
ჩემი ტყუპი ხომ რ ჩანს?
მას უპასუხეს - არა,
და მან მოიწყინა ისევ.
მაქვს შენნაირი კარადა,

დღეს ჩახუტებას ვიცმევ.

Saturday, June 18, 2016

*** მარიამ კოზმანიშვილი



***
როცა მთვარე, ირიბი,

ნისლის ზეფირს გაჰყვება,
მზე ტირიფის მტირალ ტანს
როცა ცხელ შუბლს მიადებს,
მდინარისპირს, ყანჩებთან
და შრიალა არყებთან,
ქვებზე, როგორც კეცებზე,
დავდებ ხსოვნის ხმიადებს.
მერე, შებინდებულზე,
შუქ-ჩრდილების თამაშში,
დღეს რომ ააბულულებს
ღამის ბნელი ფიწალი,
ჩავემხობი მწუხარედ
ყაყაჩოთა ყანაში
და ბეჯითი ბავშვივით,
უშენობას ვისწავლი.
/მ.კ./

Wednesday, April 20, 2016

გარმონზე სამღერ *** დევი დედაბრიშვილი



სიყვარულმოუცლელავ, 


შემოდგომისად დაღვინდ....

დარდმწამლებელო ქალავ,


ქარმფარებელად არ გინდვ...

ფიცგამტეხელავ,

სინდის ამიჯანყდ გლახაკს,

ატლას და ფარჩა გირჩავნ,

ღრუბელბურვილაის კაბას?!

ქარნაფერებავ,

ბალახდ დამაფენ გაღმით,

ფერთაფლ თმაქარაფებზედ,

ნაწნავბაწრებად დამკიდ...

სიყვარულმოუცლელავ....