ხომ გადამკიდე ეს გაზაფხული...
და ყველა წვეთი ცრემლად მიქციე,
მე აღარ მოგწერ: _ საით წავიდე,
იქნებ მითხრა და იქნებ მირჩიო...
ჰო, ბედისწერა ჩემზე და შენზე
უფრო დიდი და უფრო მეტია,
არ მაპატიებს დაუკითხავად
ჩემი ფიქრიდან შენში ხეტიალს...
ატმის ყვავილიც ჩემი სიტყვებით
ვერ იყვავილებს, არ აქვს უფლება,
დე, ისე იყოს, როგორც შენ გინდა
და სამყაროსთან დავრჩეთ უბრებად...
No comments:
Post a Comment