ცამ სილურჯე ასწია,
აცახცახდა ივლისი,
ყველამ მთისკენ გასწია
დავრჩით მე და თბილისი.
გრძნობა ხორბლად მოზღვავდა,
ვდგავარ თავთან პირისპირ,
ყველამ ზღვას მიაშურა
დავრჩით მე და თბილისი.
აჭრიალდა ფიქრები,
როგორც ძველი ვილისი,
მტკვარიც დაშრა მზის კოცნით
დავრჩით მე და თბილისი.
ყვავილებიც თვრებიან,
თურმე მწუხრზე ძილისწინ,
ზაფხულს ასე ვნებიანს
შევრჩით მე და თბილისი.
No comments:
Post a Comment