ნების იდუმალი გახელებით,
ზეცა აღარ იცვლის ინტერიერს
ერთხელ ამოთქმული სახელებით.
ნუკვით ვენაპირე სამყაროებს,
არსთა გარდასახვის პამტომიმით,
ბგერა სიტყვით გაშლის მარაოებს
გზნებადანაღმული ატომივით.
ყოფის უფსალმუნო სამოსელით
ვსტუმრობ წუთისოფლის თალამონებს,
პეშვებს ცას მივაწვდენ საესაოდ,
შევთხოვ თანაგრძნობის თანალმობებს.
No comments:
Post a Comment