ნაცნობი მუქარისა
იცრიცება ჯანღის რიდე
და ფერდობთა შემუქება...
ული მიგრძნობს
- ჩემს სიმშვიდეს
გაზაფხული ემუქრება...
ნაგვიანევი სინანულისა
ნორჩი მარტის მიყვარს ცქერა ,
ყველა რტოს რომ კვირტებს უშლის ...
დღეს თვალს ვერ ვუსწორებ ჭერამს -
ტოტი მოვატეხე გუშინ ...
სამაისო კონცერტებისა
/ ჩემი ეზოს შაშვებს /
რა ბილეთი ან მოსაწვევი მინდა ბარათი
- ჩემს წინკართანვე მიმართავენ
კონცერტს
შაშვები !..
- შავჩოხოსნებო,
აქ იმღეროთ უნდა მარადის !..
- დედაც ვატირე
გასტროლებზე თქვენი გამშვების !..
ოთხი ვარიაცია პოეტის ეპიტაფიისათვის
* * *
ყვავილივით მარად მერგო
მიწა - გულთან,
ზეცა - სულთან ...
ეს კი - რაც სახლ-კარად მერგო
ბოლოს - განა მეცა მსურდა ...
* * *
არცროს ვყოფილვარ
ცრუდიდების
ფუჭადმდევარი
- ჩემი ( უძილო ) ღამის ვიყავ
მუდამ მთევარი
და არ მიღირდა
( ერთ გახვრეტილ ) გროშ-კაპიკადაც
( ერთურთისადმი )
პირმოთნეთა ( ცრუთა ) თნევანი ...
* * *
უცებ შეამცივნა ნატვრამ ...
სევდაც მოეუცაბედა ...
და ისევ იმ თრობით დათვრა ,
სიცოცხლეს რომ უსწრაფებდა ...
ცოცხალი პოეტის ეპიტაფია
გ ა დ ა ვ ი ფ ი ქ რ ე ს ი კ ვ დ ი ლ ი !!!
No comments:
Post a Comment