წვიმაც საცაა ტირილს დაიწყებს,
ვენეფერტიტე შენს ნატიფ ტიტებს,
ვერც ცის ოფორტი ვერ დავივიწყე.
ხედავ, ოცნება დარაბებს გვიღებს
შორეულ მწვერვალს ვეპარნასებით,
ეს დღეც შეიხსნის ღიღილო ღილებს,
დროც ნელა წავა რევერანსებით.
ვუნეფერტიტებ შენს ფხიზელ სიზმრებს
ისედაც ცხადის მიღმაც ვარსებობთ,
ნუ მოვიგონებთ სხვა აფორიზმებს,
არც ბედს მივენდოთ სააღსარებოდ!...
No comments:
Post a Comment