არა რომანებს, არც მოთხრობებს და არც ესსეებს…
მხოლოდ ლექსებს ვყიდი, მხოლოდ ლექსებს.
თქვენ სევდიანი ღიმილი გმოსავთ,
არ გინდათ ლექსი, ღამენათევი?
ყოველ სტრიქონში ჩემი თითო ცრემლი ჩავდე.
თქვენ მოგიხდებათ ასეთი ლექსი…
იყიდეთ, პურზე გამიცვალეთ, ისე გაჩუქებთ...
და სიტყვას გაძლევთ, დავივიწყებ ჩემი რომ იყო.
ან თქვენ, ყანწი რომ გიჭირავთ და
თვალცრემლიანი სამშობლოს აქებთ,…
ლექსს არ იყიდით?
მხურვალე სიტყვებს, სისხლით დავწერე… საკუთარით.
მე? __ მე არაფერი, ერთი ჭიქა დამალევინეთ
თქვენ კი ქალებზე რატომ ჭორაობთ?
კაცი ხომა ხართ?
უმჯობესია იყიდოთ ლექსი.
სიყვარულზეა, ვნებაზე და ნათელ ღამეზე.…
თქვენი იქნება, მე ვივიწყებ გაყიდულ ლექსებს.…
დავდივარ ვბორგავ, შემოდგომის ფოთოლივით
ქარსაყოლილი, -- მიწას რომ ეძებს.…
ღამე მაწვალებს, დავწანწალებ…
და რაღაც დიდი, უდიდესი მრჩება უთქმელი.
No comments:
Post a Comment