მეფევ, დარაბები დახურე *ეკატერინე ლომიძე*

მეფევ,

დარაბები დახურე,

შენი მზე ვიქნები ამაღამ,

ბალიშს მარტოობით დანაღმულს

მზიური ალერსით გავნაღმავ.

დახურე ალაყაფის კარი

და ნდომა დაივიწყე ომის,

ამაღამ სარეცელს გაგიყოფს

ქალღმერთი, ნაშიერი ლომის.

რად გინდა ჯარი და სარდლები,

გაუშვი, მეცხრე ცას ეწიონ,

ჩემსავით ვერავინ დაგიცავს,

ამაღამ, მსურს თავი შეგწირო.

ალერსს შემოგაწნავ მკლავებად,

სულის გაგიხდები ფარეში,

დილით გიპოვნიან მეფეო

საწოლში ტრფობისგან დარეშილს.

მეფევ,

დარაბები დახურე,

სანამ გამქცევია სურვილი,

მეფევ,

შემომძარცვე ქამარი,.

ბოთლში ჩაკეტილი სულივით,

ვწრიალებ, ვედები ტალანებს,

მინდა, რომ ტალღებად დავეშვა,

ჩაგძირო ძუძუთა მორევში

ყელი გამოვღადრო კაეშანს.

მეფევ,

გამომყევი დიოფალს,

სანამ ჟინი მიდუღს ავაზის.

შენი მზე ვიქნები ამაღამ,

ლომის ნაშიერი ლამაზი.

მეფევ,

დარაბები დახურე,

მცველები მოხსენი ალაყაფს,

ამაღამ ძუ ლომი დაგიპყრობს

და ტრფობას აგართმევს ალაფად.