*** პეტრე კოლხი ***

ქორწილს აპრილივით წვიმა მოუხდება ვიცი,

შენ კი სადედოფლო კაბა დაგამშვენებს თხელი,

საკურთხეველთან კი მაინც შეგაშინებს ფიცი,

და ცივ მარმარილოს ჩუმად მიაპარე ხელი...

მერე საბარძიმე ღვინოც მოგერევა ხმაში,

ლალის ტუჩებიდან იებს ეწვეთება სისხლი,

ტორის თქარუნით და თეთრი აღელვებით რაში,

ცაში გაგიტაცებს მფარველ ანგელოზად მკვირცხლი.

ქორწილს მოუხდება შენი დაბნეული მზერა,

როცა ჯვრისწერაზე თაფლის კელაპტარი იწვის,

ოქროს თევზების და ათას ერთი ზღაპრის გჯერა,

მერე შენი სახე ფრესკად მიახატეს ყინწვისს...

ქორწილს მოუხდება სველი ყვავილების გუნდი,

გიჟი ფიდიასის ქვაში ასხლეტილი ტანი,

მე შენ ცოლად არა-მხოლოდ სიყვარულად მსურდი,

ფუნჯით გატარებდა ყველგან ლოთი ფიროსმანი....

შენ კი კესანები თმაში ჩამოყრილი გშვენის,

მკერდზე აწყვეტილი ვნებას შეწირული ღილი,

მე ვარ უძილობა თეთრი ღამეების შენი,

შენ კი მუდამ ასე ჩემი აკრძალული ხილი..

                                               მამა პეტრე...