სევდა, როს ღამეც შეძრულია უხმო გოდებით
გულის - ოდითგან დღემდე ობლის ბედის მძევალის,
ახლა გულმკერდს რომ ეხეთქება თავგამოდებით!..
ვინ, თუ არა შენ, უწყის უკეთ ყველა დედაზე,
ტკივილი ცრემლში თუ რა ძნელად დასამალია?!
შენ მოუფონე, შენ უკურთხე ცრემლი - ზედაშე!.. -
გულმწუხარსა და მგლოვარს ყოველს, დედა მარიამ!..
შეათბო მარტმა გარეშემო ღიმით ნუშების,
აპრილი უფრო გაამშვენებს ირგვლივ სანახებს...
კვირტი ყოველი - გაშლილი თუ ჯერ გაუშლელი -
რა სიყვარულით შესციცინებს გრძნობას განახელს!..
მაგრამ სატკივართ, გულში ნაჭრევთ მოუშუშებელს,
რით უსალბუნებს, რით უწამლებს, რითი უშველის?!.
No comments:
Post a Comment