ჩემი,გიჟი,ჩემი,გიჟი ქალი! ♥♥ ლიკა ყიფშიძე ♥♥

...როგორ შევიშალე,როგორ შევიშალე,

გახსოვს?

მკერდი გავიხსენი,

შევუშვირე, ციდან, ნათოვლს!

თეთრ კბილთა ქარავანს,

ვეღარ, გავუსწორე მზერა...

მერე დამდნარ წინწკლებს

თითი ჩააყოლე,ნელა...

ფიფქი მოდიოდა,

ყველას ჩამოცვენა სურდა,

თეთრად დაიქსელა,

ტოტების ,აბლაბუდა...

ფუმფულა ლეიბზე

ვიწექით, ახლა ,ორნი...

ციდან მოდიოდა,

ტანზე გვეყრებოდა თოვლი.

ზეცა თავის ვნებას,

ნება–ნება,ფენდა მიწას...

თითქოს თოვლის ზღაპარს

წერდა და ფანტავდა რითმად....

როგორ შევიშალე,როგორ შევიშალე,

გახსოვს?

შენს ,დიდ ნაკვალევში,

როგორ ვაკეთებდი ნახტომს...

დაბინდულ ფუჟერში ძვრებოდა,

მერე,ბუხრის ალი,

შენ კი ჩურჩულებდი–

ჩემი,გიჟი,ჩემი,გიჟი ქალი!