დაღლილი გოგონა... ** ვასო შონია**

შემკულს გამჭვირვალე ყვავილებით,

ხელში მიჭირავს ტკივილის კონა,

სულით მიჭირავს ფიქრები დაღლილები,

გულად მიფეთქავს დაღლილი გოგონა;

გადამექანცა გულში ფიქრჩარგული,

ჩემი ხილვა და ჩემი მხევალი,

ჩემში ჩაქცეული, ჩემში ჩაკარგული,

ჩემი მკვლელი და ჩემი მძევალი...

მოვალე ჩემი და მევალე...

დაუღალავად დავღალე დაღლილმა,

გულად ვაქციე, მაქცია გულად,

დეკემბრის  სუსხი  ვუთარგმნე აპრილად,

ვუთარგმნე თბილად, ვუთარგმნე გლუვად...

ჩემი საზომი და ასაზომი!..

ჩემი სასწორი და ჩემი წონა!..

ჩემი ცხოვრების ყველა ტომი!..

ჩემი ბატონი და ჩემი მონა!..

ჩემი ერთადერთი სასწაული...

დაღლილი ჩემი გოგონა...