წადი! ცხრა მთისა და ცხრა ზღვის იქეთ...
ის ჯადოსნური ბალახი მოძებნე, გარდაცვლილს კი არა, ცოცხალს რომ უბრუნებს სიცოცხლის ძალასა და წადილს!..
შენც ხომ იცი, მოსვლიდან წასვლამდე დრო იზომება, მანძილი _ არა!
...და ის დროც, ხანდისხან ზლაზვნით რომ გადის, მხოლოდ წამია...
ყოფნა-არყოფნის _ არა, გარდასახვა, გარდაცვალებიდან დაბადების წამი!
წადი! შავ მდინარეს გვერდი აუცქიე, თეთრის _ პეშვით წყალიც არა სთხოვო...
წითელთან ჩამოჯექ და გამიხსენე _ ისეთი არა როგორიც ვარ, შენ რომ გსურდა ვყოფილიყავი ისეთი გამიხსენე...
წვრილ-წვრილად მოუყევი, როგორც წუხანდელი სიზმარი, იქ ხომ ალქაჯი ვიყავი და ქარაფებს გაღმიდან გავკიოდი!..
უთხარი, შესჩივლე და წყალს გაატანე... არ მინდა მუდამდღე შეშინებული მიმზერდე, მაშინაც, როცა ვერც კი მხედავ!
წადი! საითაც გულმა გაგიწიოს... ოთხივ მხრივ გზა ხსნილი გაქვს და მეხუთეს ამაოდ ნუღაც ეძებ...
მიზეზს ნუ ეძებ დასარჩენად, ეს გზა შენი გასავლელია, იქნებ სადმე საკუთარი თავიც გაპოვნინოს...
ჩემზედ ჯავრს გზად ნუ გაიყოლებ, დიდ გზას ადგახარ და ემანდ უდროო დროს არ დაგღალოს...
საგზლად გაიყოლე დედას პური, იქნებ მონატრებამ ვეღარ დაგაპუროს და, თუ სადმე ატირება მოგინდეს დევის ქალის კალთაში არა, დედებრის კართან ატირდი...
იქნებ გიწამლოს კიდეც და დამივიწყო!
წადი! ცულის ტარზე კი არა, ხომ ხედავ დედამიწაზეც ვეღარ ვეტევით!
ზღაპარში წადი, საიდანაც ყველაფერი დაიწყო...
იისფერი ბაფთა, დაჩითული კაბა და ასკინკილა აღარ გაიხსენო...
დაღმართიდან დაიწყე დათვალა, იქნებ სადმე ის ქვაც დაგეწიოს, სამუდამოდ რომ დამასამარებს შენში...
ნუ ინაღვლებ ბროწეულის აყვავებას, თუ ვეღარ გახარებ... ის უჩემოდაც იყვავილებს...
ოღონდაც წადი!
...და, თუ გზას უკან გამოიგნებ, ჭირი იქათქო _ თქვი და თავიდან აღარ შემიყვარო!
ერთ სიცოცხლე მეტისმეტად ცოტაა სამისოდ...
წადი...
No comments:
Post a Comment