ვერასოდეს გავუსწარი ფიქრებს.
დამნაშავე რამეში ვარ,რომ თქვას!
უსასრულოს,დრო ბილიკებს ირგებს.
მეშინია,რომ უხეშად მომრთავს...
ვერასოდეს ვამჯობინე წასვლა,
მაგრამ ყოფნაც ვერ მხიბლავდა დიდად...
დრომ საშიში სუსხი წამომასხა
და ფიქრებში დაბინდულ დარდს ვწმინდავ.
ვერასოდეს დავეწიე ტკივილს...
თვითონ გზების გამომწოვა სიგრძე.
გამაძღარი სიმარტოვე მივლის...
ფერებს გავცემ და ვერასდროს ვიძენ...
No comments:
Post a Comment