ქვიშაზე რომ ხატავდი, ნამდვილი გეგონა...
ღრუბლებიდან რომ ძერწავდი _ ისიც...
ფიქრობდი: ერთი სულის შებერვა და
ფურცლიდან სიტყვებიც აფრინდებოდნენ,
ისინი ხომ უფრო ნამდვილები იყვნენ,
ვიდრე ფაქტები და მოვლენები შენ გარშემო...
ახლა გაიღიმე _
არ ღირს წუხილი იმის გამო,
რაც არასდროს ყოფილა...
ც.ბ
12.05.2012
No comments:
Post a Comment