Wednesday, May 2, 2012

მე მაინც ვივლი!!! ***ელგა ფოლადიშვილი***





ფიქრის ქარავნით გადავივლი ყველა უდაბნოს...
ჩემი გზა ახლა ქვიშაზე და ქვა-ღორღზე გადის!
მირაჟის მიღმა დარჩენილა რძისფერი სივრცე და მოლოდინი _ მომხვდურის და შხაპუნა წვიმის...
ნელ-ნელა გადის დრო, საათიც, წამიც და წუთიც...
ქვიშის საათიც მოთმინების ფაიალს დაცლის და დაღლისაგან მოწუწუნე სხეულზე მალე თუ გამიჩნდება სიმხურვალის ხორკლი და ცვილი...
მე მაინც ვივლი!!!
გავრეკავ ფიქრის ქარავანს... ჩემი გზა ახლა უდაბნოზე, ქვიშაზე გადის!
გადახეთქილი ფეხისგულით ვტოვებ ნაკვალევს...
კენტი და ლუწი არევიათ უკვე ნაბიჯებს და განწირული ხმით მკივანი ქარის ძახილზე მზეს ყველა სხივი დაუშვია დედამიწაზე...
ოქროსფერ ქვიშას მზის ლაქები ატყვია გვალვად და ქვიშისფერ მზეს ქარვისფერი გაუწყდა მძივი...
მწყურვალ ოცნებას ჟანგისფერი შეუსვავს სევდა და ტკივილისგან დაჰბერვიათ კაქტუსებს მკერდი...
მე მაინც ვივლი!!!
გადავრეკავ ფიქრის ქარავანს... ჩემი გზა ახლა უდაბნოზე, ქვიშაზე გადის!
 —

No comments:

Post a Comment