ვფიქრობ და ფიქრის სუყველა კუთხეს
ამძიმებს ისევ ნაცნობი ტანჯვა...
ალბათ ის ერთი ვიყავი წუხელ,
მთვარის სხეულში სითბო რომ დარჩა...
ვფიქრობ და თავი გამისკდეს ლამის...
ყველა წერტილში შვებამდე მტკივა.
დაღლილ სხეულში სიკვდილი ყვავის.
აღვნიშნავ დღეს,რომ წარსულზე წინ ვარ!
ვფიქრობ და ფიქრის სუყველა კუთხეს
ამძიმებს ისევ ნაცნობი ტანჯვა...
ოთახი სდუმს მთლად... სიგიჟე სუფევს...
მაჩქარებს დრო და მაჩერებს მაჯა...
No comments:
Post a Comment