შენ!... ** ირაკლი გაფრინდაშვილი

მიყვარს მტევანზე ამოყრილი სავსე ვენები ,

წვრილი მაჯა და აპრეხილი თითების ბოლო .

ტუჩზე მომდგარი , დამალული ჩემი ვნებები

უნდა გამოვთქვა ,ვერ დავიტევ , მომიღებს ბოლოს ...

 მხიბლავს სიშორე, სიახლოვეც რომ ვერ ედრება,

 მორცხვად დახრილი სინანულით სავსე თვალები,

 მოხშირებული საუბრები ღმერთთან - ვედრება...

 რომ არ ჩამიქრეს ამ შეგრძნების მწველი ალები.

 ჩვენს შორის ჩადგა ამოუვსები უფსკრული , თხრილი...

 მეგონა კოცნით დავივლიდი შენს გრძელ წამწამებს,

 შენ უსინათლოს ნაბიჯივით გამხდარხარ ფრთხილი...

 შენს ჯვრისწერამდე რა დაითვლის დარჩენილ წამებს.

 ატმის ყვავილით შეგმოსავენ ვარდისფერ მაისს,

 მე ინფარქტივით გადავიტან თქვენს თეფშის მსხვრევას.

 მერე ერთ სულში ჩააცილებთ მზით სავსე დაისს - 

 და თებერვალში შენ შეიგრძნობ მის პირველ რხევას...