მაწუხებს სიჩუმე კვლავ გულის წიაღის.
არ მინდა უთქმელი რამე რომ დამრჩეს!
მაგრამ ეს სიცივე ჩემს იმედს მიახლის
კედელს და მერე ნატკენზე მაჭერს.
ალბათ ეს მომიწევს სულ...-მკრთალი ხელები,
ფურცელი,კალამი,სევდა და სითეთრე.
სიჩუმის ქაოსი და სუსტი ნერვები...
ცხოვრება მტოვებდეს,-მწყურვალი მივდევდე...
ოთახის სიძველე,ძახილი ფანჯრების,
დაფარვა უაზრო ლექსებით გვერდის...
უფეროდ დანახვა ფერადი ნაჭრების
და წამში ათასჯერ სიმღერა გედის.
გადამრევს,მგონია,ამდენი კითხვა და
დავრჩები შეშლილი,პასუხის ამარა...
-მიყვარდა ნამდვილად!ნამდვილად მიყვარდა!
...მერე კი წავიდა...ბარგივით დამყარა...
და ახლა არ მინდა გავუყვე სიმართლეს!
მე მინდა ვაბნიო ძვირფასი ჰანგები!
ცხოვრება ისეთი შეტევით მიმათრევს,
არ ვიცი მყარად თუ როდესმე დავდგები.
მაწუხებს სიჩუმე კვლავ გულის წიაღის.
-არ მინდა უთქმელი რამე რომ დამრჩეს!
მაგრამ ეს სიცივე წლებს მიწას მიაყრის,
რომ აღარ ვიქნები თანდათან მაჩვევს...
No comments:
Post a Comment