არაგვო, არაგვო, კლდეებს თუ არ ანგრევ,
ხანდახან მგონია ცხოვრებას ნებდები.
ვიხსენებ იმ სამას მეომარ არაგველს
პრიალა ხანჯალს რომ აჩენდა ნაბდიდან...
და მერე იმ ხანჯლის წვერებზე დუშმანთან
ერთად ზედ სიკვდილიც უნდობლად ააგეს,
დღეს ისევ ცოცხლობენ, ბორგავენ და შენი
ზვირთები ბუბუნიც სხვა წყლისას არა გავს.
მაკვირვებს თუ კლდეებს ხანდახან არ ანგრევ,
ბიჭები წავიდნენ და დარჩნენ კრწანისთან,
სიკვდილმა იმ სამას მეომარ არაგველს
სოცოცხლე ჩაჰბერა ახალი ძალით დაშენც იცი,
ნაცნობი სუნი აქვს იარაღს,
არაგვო, ცხოვრებას დანებდე - არა ღირს!
09/01/2013
მცხეთა (ს/ც 152)
No comments:
Post a Comment