Wednesday, January 30, 2013

*** ნიკა ჩერქეზიშვილი ***

ჩემი ცა მოღრუბლულია
და მე ვხედავ ვარსკვლავების ტკივილს 
ძლიერ წვიმაში. 

ვხედავ,
როგორ ფეთქდება ადამიანის გული.

მჭირდება ეს დაძაბულობა,
მჭირდება ამღვრეული სისხლი,
შენი სიყვარულისთვის.

და გწერ...

გწერ თვალდახუჭული,
რომ თვალუწვდენელ მინდორში მიფრინავს უცხო ფრინველი.

რომ არა ეს უემოციო სახეები,
რას განვიცდიდით?
რომ არა ეს სიძულვილის რეჟიმი,
როგორ შეგიყვარებდი?

ჩემი ცა მოღრუბლულია
და მე ვხედავ ვარსკვლავების ტკივილს
ძლიერ წვიმაში.

ვხედავ,
როგორ ფეთქდება ადამიანის გული.

ძლიერია ბორკილები,
ძლიერია მთელ ცხოვრებაზე შემოხვეული ჯაჭვი,
მაგრამ არც ჩვენი თავისუფლების წყურვილია სუსტი.

ორი კბილის ჯაგრისი ჩემს აბაზანაში
და ფეხებზე მკიდია,
ვინ გრძნობს თავს არაკომფორტულად ჩვენი ერთად ყოფნით.

შენი თითები ჩემი გულივით თბილია,
შენი გულივით თბილია ჩემი თითები. 

*** ნუციკო დეკანოზიშვილი***

რას აკეთებენ, როცა ხვნეშით მზე ყვინთავს ზღვაში 
და, მარგალიტის მძივით ყელზე, ბრუნდება დილით? 
რა გავაკეთო, როცა წლები მტოვებენ მარშით, 
როგორ შევიკრა, როცა ბოლოც ამიწყდა ღილი, 
ეს ჩემი ძველი, უღვთოდ ჭრელი, ფრიალა კაბა 
და უიმედოდ შეყვარებულ წყვილებში ჩავდგე,
ხომ გჯერა ჩემი, ან-აღარც კი...
და აბა,
აბა,
აბა,
მირჩიე-ტანი როგორ ავზიდო ცამდე...

Friday, January 4, 2013

*** ნინი ელიაშვილი


გამიხშირდა საუბრები ღმერთთან,
რადგან ძალზედ დამიმძიმდა სული.
ბოლომდე რომ შევძლო ამოხეთქვა,
ალბათ გიჟი გეგონებით სრული..

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

სიჩუმე ჩემი თავშესაფარი
გახდა.. წლებია მე მის ხმას ვუსმენ..
შენ ხომ ჩემს ცოდვებს გადაეფარე..
(რა შემზარავი ხმა აქვთ ამ ლურსმნებს!)
სადღაც ქარია, ჩემთანაც ცივა..
შენ გაწამებენ რკინის კაცები
და მე უბრალოდ ქარი და წვიმა
მაწუხებს. როცა გამიტაცებენ
ფიქრები შენზე, მტკივდება ტანი
მთლიანად, მიღრნის ნერვებს განცდები..
არ ვარ იოლად თუ ასატანი,
შენს მომდრეკ თვალებს რომ ვერ ავცდები
მაინც, ეს ვიცი, ამიტომ მინდა
გაგექცე. იქნებ ვერასდროს გნახო!
მაგრამ ასეთი სუფთა და წმინდა
რად ჩნდები ჩემთან სულ უფრო ახლო??

სადაც არ უნდა ვიყო, რომც მოვკვდე,
სადაც არ უნდა მარგუნო ბოლო,
თუნდ როგორც მინდა ვერ დავბოლოვდე,
ეს სიახლოვე მიშველის მხოლოდ!