Sunday, March 17, 2013

По улице моей который год ** Белла Ахмадулина**


По улице моей который год
звучат шаги - мои друзья уходят.
Друзей моих медлительный уход
той темноте за окнами угоден.

Запущены моих друзей дела,
нет в их домах ни музыки, ни пенья,
и лишь, как прежде, девочки Дега
голубенькие оправляют перья.

Ну что ж, ну что ж, да не разбудит страх
вас, беззащитных, среди этой ночи.
К предательству таинственная страсть,
друзья мои, туманит ваши очи.

О одиночество, как твой характер крут!
Посверкивая циркулем железным,
как холодно ты замыкаешь круг,
не внемля увереньям бесполезным.

Так призови меня и награди!
Твой баловень, обласканный тобою,
утешусь, прислонясь к твоей груди,
умоюсь твоей стужей голубою.

Дай стать на цыпочки в твоем лесу,
на том конце замедленного жеста
найти листву, и поднести к лицу,
и ощутить сиротство, как блаженство.

Даруй мне тишь твоих библиотек,
твоих концертов строгие мотивы,
и - мудрая - я позабуду тех,
кто умерли или доселе живы.

И я познаю мудрость и печаль,
свой тайный смысл доверят мне предметы.
Природа, прислонясь к моим плечам,
объявит свои детские секреты.

И вот тогда - из слез, из темноты,
из бедного невежества былого
друзей моих прекрасные черты
появятся и растворятся снова.

1959 


Friday, March 15, 2013

როცა საკუთარ თავს საკუთარ თავშიც ვეღარ ვემალები... ♥ ♥ ცირა ბარბაქაძე ♥ ♥


 * * * 
როცა საკუთარ თავს სკუთარ თავშიც ვეღარ ვემალები...
როცა ყველა გასაქცევი გზა გავაუქმე...
როცა იმდენჯერ ვთქვი: წავედი,
რომ ამ სიტყვას შევძინე ახალი მნიშვნელობა:
მალე მოვბრუნდები...
როცა ისე სავსე ვარ შენით,
რომ სხვა ყველაფრისგან დავცარიელდი...
როცა აღარც შორს ხარ და აღარც _ შორიახლოს...
არამედ _ ჩემში...

როცა აღარაფერი მეკითხება...
ჭკუა _ მით უფრო...

ც.ბ. 14.03.2013

Tuesday, March 12, 2013

არაგვო! **ლევან ქერდიყოშვილი**


 არაგვო, არაგვო, კლდეებს თუ არ ანგრევ,
ხანდახან მგონია ცხოვრებას ნებდები.
ვიხსენებ იმ სამას მეომარ არაგველს
პრიალა ხანჯალს რომ აჩენდა ნაბდიდან...

და მერე იმ ხანჯლის წვერებზე დუშმანთან
ერთად ზედ სიკვდილიც უნდობლად ააგეს,
დღეს ისევ ცოცხლობენ, ბორგავენ და შენი
ზვირთები ბუბუნიც სხვა წყლისას არა გავს.

მაკვირვებს თუ კლდეებს ხანდახან არ ანგრევ,
ბიჭები წავიდნენ და დარჩნენ კრწანისთან,
სიკვდილმა იმ სამას მეომარ არაგველს
სოცოცხლე ჩაჰბერა ახალი ძალით დაშენც იცი,
ნაცნობი სუნი აქვს იარაღს,
არაგვო, ცხოვრებას დანებდე - არა ღირს!

09/01/2013
მცხეთა (ს/ც 152)